Dagboek van een marathonloper - jaar 3, deel 2

Marathontraining is aan! Jaar 3, inderdaad, ik hobbel wat af voor het Beatrix Kinderziekenhuis, en dit keer vanuit mijn (al niet meer zo nieuwe woonplaats) Utrecht. En wat nou zo leuk is aan verhuizen naar een nieuwe stad: nieuwe hardlooprondjes!

In de omgeving van Groningen heb ik op den duur alle rondjes wel zo'n beetje uitgespeeld, geen nationaal park of schattig oud dorpje is uitgebleven. En in Utrecht is alles heerlijk nieuw! Wat een feestje, iedere keer weer een compleet andere route. Ik heb inmiddels twee favorieten. De eerste is een rondje vanaf mijn huis in Ondiep langs de Vecht naar Slot Zuilen en terug, of nog verder naar de Maarsseveense plassen en Zuilen. Heel lekker langs het water met veel bootjes onderweg, en een prachtig kasteel op de route. Goed voor zo'n 8 tot 12 kilometer! De tweede is een rondje singels. Iedere hardlopende Utrechter die een beetje dichtbij de binnenstad woont zal m wel eens gedaan hebben, en deze verveelt nog. Lekker om de binnenstad heen langs het water, goed voor zo'n 5 tot 7 kilometer. Het voordeel van dit rondje is dat ik altijd harder ga rennen als ik het gevoel heb dat mensen naar me kijken, en onder deze mentale sociale druk worden de longen en beentjes lekker getraind :-) 

Inmiddels zit ik lekker in de marathon training en dat betekent dat er ieder weekend een duurloop wordt gedaan. Ergens tussen de 10 en 20 kilometer om fit te blijven. Daar heb ik vaak zin in, maar niet altijd. Soms kost het moeite om sochtends de zin te vinden, en zijn de eerste kilometers een strijd met mezelf. Maar zo bedacht ik me dit weekend: als je in het ziekenhuis ligt dan heb je er ook wel eens flink de balen van, en dan is er ook geen afleiding, dus ik moet maar gewoon doorlopen. Een paar kilometer later schoot een nieuwe gedachte in mijn hoofd. Namelijk dat door te rennen, en door het sponsorgeld dat ik hiermee heb opgehaald en nog steeds ophaal, het Beatrix Kinderziekenhuis juist wél voor afleiding kan zorgen als iets zwaar wordt. Als ziekte zwaar is, voor kinderen. En met die gedachte ging ik door. Ene voet voor de andere, zin of geen zin. 

Nog een maand en dan ga ik vanaf de halve marathon weer in kilometers opbouwen, dan gaat het echt "aan", dus tot die tijd loop ik ieder weekend zo'n 60 tot 110 minuten. Hoe ik dat opbouwen doe? Niet teveel, en niet te vaak. Als je een goede basis hebt van herhaaldelijk 15-20 kilometer lopen, dan heb je niet veel nodig. Ik train in maar zo'n 6 sessies van 20 naar 32 kilometer. Wat ik zelf fijn vind, is een 3 weken op, 1 week af systeem. 3 weken lang 2 km per week erbij op, en de vierde week een 10 of 15 km lopen. En dan weer op. Mentaal werkt dit heel lekker omdat die 10 of 15 km dan opeens appeltje eitje voelt, en je vol energie de week daarop weer gaat opbouwen. Fysiek werkt dit ook lekker om niet teveel van m'n lijf te vragen. Doe daar een krachttraining en een snelle 5 km bij op, en het trainingsschema van 3 keer per week trainen is rond! (Oké, en hier en daar een sessie yoga, foamrollen, en een massage dan, zo'n beetje de meest belangrijke elementen uit mijn trainingsprogramma). 

Duurlopen in een nieuwe stad betekent dus nieuwe rondjes. En wat heeft de omgeving van Utrecht veel te bieden! Groenekan, Westbroek, de Bilt, stuk voor stuk heerlijke routes aan de oost en noord kant van de stad, vol landerijen en witte huizen met rietkap en oprijlaan. Dat is dus mijn toekomstige huis uitzoeken en marathontrainen in een. Multitasken voor gevorderden. Ook de omgeving van de Maarsseveense en Loosdrechtse plassen zijn een plaatje. Routes die ik nog wil gaan ontdekken zijn een rondje langs het Amsterdam Rijnkanaal naar Breukelen heen, langs de Vecht terug, een rondje Rhijnauwen langs de Krommerijn, en naar Lage Vuursche en terug, en want die 32 km moet er toch nog komen begin oktober. En uiteraard komen de nodige rondjes Ommen (Lemelerberg, Junne) en Vlieland in het standaard repertoire voor. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Rondje voor rondje, op naar New York.