En toen was het alweer voorbij 🤪

Afgelopen week reisden Eyelien en ik 'eindelijk' af naar de Dolomieten. Via acties met o.a. paaseitjes, wijn, wielerkleding en cup cakes en de nodige km's trainingskilometers in Grunn en soms ook ver daar buiten voor wat hoogtemeters waren we klaar voor het avontuur. Woensdagmiddag fietsten we onze eerste trainingstocht ter plekke, een rondje met twee beklimmingen én wat was het mooi! Blauwe luchten, ruige bergen, groene weiden en slingerende wegen door dit landschap maakten ons met de minuut enthousiaster 🤩

Het enige minpuntje was een onweers- / plensbui die niet te vroeg los barstte en er voor zorgde dat we binnen 2 minuten volledig doorweekt waren. Schuilen had dus ook geen enkele zin en de laatste anderhalve km hebben we maar met aquaplaning volbracht. Waren we ook meteen voorgewassen 😉

Donderdag was het weer wat minder en kozen we voor een wandeling langs de rivier en voor een bezoek aan diverse winkels, zeker ook niet verkeerd. We zagen dat er veel mooie (sport en outdoor) dingen te koop waren, maar hebben ons beheerst 😉 Later die dag vertrokken we naar Corvara waar onze teamies voor dit avontuur inmiddels ook kwamen binnen druppelen.

Vrijdag stond in het teken van de laatste voorbereidingen en wat extra klim ritme die we opdeden tijdens een tochtje richting Passo Gardena en Passo Sella. Helaas bleken de buien net iets sneller dan de voorspellingen en dus kwamen we wederom met een nat pak thuis.. Een grondige check van de weerapps beloofde voor zaterdag zon en nagenoeg droog. We konden daarom met een gerust hart slapen en aangezien de meeste koersen worden gewonnen in bed, was de voorbereiding top 😂

Zaterdagochtend stonden we om 10 voor 7 buiten om de mannen uit te zwaaien.. Brrr, wel fris hoor en we waren dan ook blij dat wij om half 9 zouden starten. De voorspelde zon was er meteen al bij, kortom dat beloofde veel goeds!

Na het ontbijt, omkleden en nog tig keer kleding wisselen én naar het toilet gingen we er aan beginnen. Maar niet na een mooie start- / groepsfoto te hebben gemaakt. 

Via de Passo Campalongo en de (lange) Passo Pordoi kwamen we op de steile Passo Sella. Hier mopperde Eyelien voor het eerst, maar dat was natuurlijk niet zo vreemd… De grafiekjes van het hoogteverschil hebben niet voor niks rode passages 🤣

Daarna volgde de Passo Gardena en dat betekende halverwege. Via een rondje Corvara mochten we vervolgens meteen weer de Gardena op en vanuit Corvara is de klim wel een stukje pittiger. Ondertussen had Eyelien bedacht dat we na de Sella maar eens moesten stoppen voor een terrasje, dat gaf de motivatie om niet te lang boven op de Sella te blijven, taart in het vooruitzicht deed ons vliegen. Op de Gardena hadden we nog gewacht op Anneloes, zij fietste best gemakkelijk mee en we hadden haar overgehaald om in ieder geval de Gardena van beide kanten te doen. Naar beneden terug naar het dorp zou immers altijd lukken 😉

Na de tweede keer de top van de Passo Sella te hebben bereikt en een stop met heerlijke taart, warme thee en cappuccino konden we gaan aftellen.. Nog maar twee bulten te gaan en ondanks dat we de km’s wel begonnen te voelen, waren we vol goede moed!

Eenmaal boven op de Pordoi zagen we Anneloes weer, ze had zich laten overhalen door een Belg om toch nog een bergje te doen en nu had terug gaan ook weinig nut meer. Dus we namen haar op sleeptouw voor de lange afdaling en dan nog slechts één klim 😜

Die laatste, de Passo Campalongo zoals de oplettende lezer inmiddels had begrepen, was vanaf deze kant eigenlijk best te doen, maar de benen deden inmiddels behoorlijk zeer en de ruim 5 en half uur in het zadel eiste ook zijn tol. Op een nat wegdek, maar zonder regen!, bereikten we de top. We gingen nog even een lusje terug om Anneloes op te halen (die was er ook echt klaar mee, maar dat mocht ook 🤣) en daarna volgde de weg naar beneden.. Voor de allerlaatste keer!

Wat waren we blij en trots bij de finish in Corvara en niet alleen op onszelf, maar ook op Anneloes. Zij heeft zichzelf vandaag écht overtroffen en net als ons de dubbele Sella Ronda volbracht en dat terwijl ze pas een jaartje serieus fietst.

Na een lekkere douche en wat eten zagen we dat ons sponsorbedrag inmiddels bijna tot 11.500 euro gestegen was.. Super bedankt voor al jullie steun en bijdragen, uiteindelijk was het daarom begonnen en dat motiveerde ons enorm om dit avontuur volle bak aan te gaan 😍

Arriverdecci Dolomiti ❤️

PS
Op de foto's zie je af en toe kikker en beer ook op onze sturen 'meefietsen'. Vriendje kikker komt van het Beatrix Kinderziekenhuis en wordt aan alle kinderen gegeven die een narcose behandeling krijgen en beer werd enkele jaren geleden op het podium van de Holland Ladies Tour (nu Simac Ladies Tour) uitgereikt en droeg de namen van mensen die we afgelopen jaren hebben moeten laten gaan na ziekte 🥲

Wij vonden dit een mooie manier om hen te eren! Vooral omdat het veel mensen uit onze wielerfamilie betreft en we zijn er van overtuigd dat zij ons deze dag gevolgd hebben en ook het mooie weer hebben geregeld 💖