Onder het motto 'Ik heb het nooit geprobeerd, dus ik denk dat ik het kan' had ik een paar maanden geleden geopperd een rondje om de provincie Groningen te gaan fietsen. En daarbij ook op zoek naar mensen die (een deel van) de tocht mee wilden rijden. Gerrit gaf vrij vlot aan ook de gehele tocht te willen doen. Voor hem dan ook een recordafstand, wat stond op zo'n 260km. Mijn record was ten tijde van het opperen 200 en een paar kilometer van de Elfstedentocht van vorig jaar en mijn Elfstedentochttest. Hemelvaartsdag dit record aangescherpt tot 220km.
Dag voor vertrek gaf Peter aan wel de 1e 100km ons uit de wind te willen houden. Zo gezegd zo gedaan. Even na 6 uur stond Gerrit al bij mij om de hoek en nabij Hoogkerk kwam Peter ons tegemoet. Peter is oud-wielrenner, die regelmatig het podium haalde in de jaren 90. We kregen een lesje in rijden, bochten maken etc. Waarbij het tempo naar onze, die van Gerrit en mij, bescheiden mening net wat te hoog was, want om nou die 1e 100km met een gemiddelde van boven de 30 te rijden... Dat zou ons wel eens op kunnen breken.
Met de eerste 100km in 3:16:36 verbeterde ik mijn PR op de 100km met zo'n 10 minuten.
Na 4 uur fietsen en 123km op de teller en voorzichtig manoeuvrerend tussen alle schapen door op de dijk ging het toch mis. Ik raakte een schaap en viel. Toen ik omkeek zag ik tot mijn grote verbazing dat Gerrit ook onderuit lag. Hij was zo geschrokken dat ie iets te hard de voorrem aantrok waardoor ie over de kop vloog. Lichamelijke en materiële schade waren minimaal, alhoewel ik een pijnlijke bil had.
Het schaap had zich snel uit de voeten gemaakt en stond tussen zijn soortgenoten die ons allemaal schaapachtig aankeken. Tja, en welk schaap was de boosdoener?
Maar weer gestaag verder. Wind was steviger dan verwacht en gepland en langs de dijk mooi schuin in de rug, maar ja, die gaan we dan ook tegen krijgen.
Na lunch, heerlijke uitsmijter met ham en kaas, met de nadruk op ham, in Delfzijl na 145km verder, maar eigenlijk best veel last van die bil en speelde met de gedachte nog tot Nieuweschans door te fietsen en me daar op te laten pikken. 180km zou dan mooi zijn geweest. De lekke band na 175km, weer door al die veeroosters, bracht de ommekeer. Toen ik het opperde en Gerrit aangaf door te willen fietsen kon ik eigenlijk niet achter blijven.
Nog 5 uur in het zadel met de zere bil.
Bij Nieuw Statenzijl nog even een klein stukje door Duitsland, maar dit keer ging een bezoek aan de Heimat niet gepaard met een traditionele currywurst.
Bij Rhederbrug een afslag gemist zodat we daar niet helemaal langs de grens gingen maar wel het aantal kilometers maakten. En gestaag peddelden we door.
Het 200km-punt werd bereikt naar 6:59:31, wat ook weer een verbetering was van het PR. Met pakweg een uurtje dit keer. Ging de 2e 100km in 3:43.
In Ter Apel een overheerlijke cheesecake softijs. En weer verder voor de laatste lootjes.
Van pakweg Noordlaren een iets andere route genomen dan de ingetekende route want die zou ons naar Eelde leiden. Via Haren en de Meerweg naar Paterswolde is ook goed. Net voorbij de P+R Hoogkerk klokte ik de 300km. Na 10:52:54, hetgeen betekent dat de 3e 100km in pakweg 3:53 ging. Het verval was daarmee dan ook niet eens zo groot.
Uiteindelijk gefinisht na ruim 11 uur in het zadel. Met grote dank aan Gerrit want zonder hem had ik het voortijdig opgegeven.