Een week geleden

Rende ik door de straten van New York,....

Reisverslag (alvast excuus voor het lange verhaal) meer foto's op Polarsteps en Instagram

Donderdag 31 oktober, dag van vertrek,....

Om 4:00 ging de wekker. En zoals afgelopen dagen was ik weer, voor de wekker wakker. Om 3:50, dus hoppa opstaan en gaan. Om 5:08 uur in de trein naar Schiphol, daar met de rest verzamelen en zo door naar de koffers inleveren, douane en wachten. Doordat je met een grote groep bent en veel te kletsen hebt gaat de tijd best snel voorbij. De vlucht ging prima, ik had zonder te weten een plek met extra beenruimte geboekt. Lekker 😃 Een film en serie verder (tip THE AO) en verrukkelijk vliegtuig eten 🤢 verder landen we na een goede reis op JFK. Daar moesten we weer door de paspoortcontrole, wat in totaal meer dan een uur wachten duurde. Heb wel een stempel en krabbel erin. Met de hele groep in de bus naar het hotel, de rit duurde iets meer dan een uur. Onderweg kwamen we al versierde Halloween huizen tegen en immens grote begraafplaatsen. Sommigen wel een kilometer lang voor mijn gevoel. In het hotel, ingecheckt en even een uurtje voor onszelf. Alvorens te verzamelen in de lobby waar Barbra een verrassing voor ons had. Een goodybag met leuke gadgets en een videoboodschap van het thuisfront. Superlief!

Hierna zijn we met een groep naar Time Square gelopen. Het is nog Halloween in NY de een nog gekker verkleed dan de ander. Zie foto’s. Wat een stad is dit zeg, vandaag beter verkennen maar gisteren al veel indrukken opgedaan. Overigens zie je in NY geen uitingen van de aankomende verkiezingen. Hierna gegeten bij een dining waar ik een vega wrap bestelde. Het wordt een uitdaging komende dagen om vegan te eten, dus ik probeer zo min mogelijk dierlijke producten te eten. Naar het hotel en slapen. Ik ging rond 2u NL tijd slapen. Het was hier toen 21u Vandaag werd ik om 5u wakker, is bij jullie 10u NL tijd. Dus al met al 8u geslapen met af en toe wakker. Het is trouwens 25 graden in NY vandaag. 

Vrijdag 1 november,...

Na het ontbijt zijn we in hardloopkleren, lopend naar de Expo gegaan, de expo is een grote beurs in het teken van hardlopen. Hier haal je je startnummer en is van alles en nog wat te vinden, denk hierbij aan nieuwe gadgets op het gebied van hardlopen, bedrijven die kant en klare lijsten verkopen om je medaillen mooi in te lijsten en je kon er zelfs nog een hardloopanalyse laten maken op een loopband én het allergaafste de New Balance shop. New Balance is de officiële sponsor van de marathon in NY. Nadat het startnummer binnen was heb ik nog een toffe finischer trui gekocht als aandenken aan de marathon. Ook is er een muur met namen van alle deelnemers, extra leuk om dan even je naam te zoeken en hiermee op de foto te gaan ;-)

Na de Expo hadden we de marathon briefing van Marathon Iternationals, deze organisatie regelde ook een groot deel van onze reis. Tijdens de briefing krijg je de laatste tips & trics voor de marathon, wat juist wel doen en wat niet doen. Nou wat niet doen is teveel stappen maken in de dagen voorafgaand aan de marathon en dat mislukte vrijwel bij iedereen. 

Na de briefing liepen we langs het finischgebied in Central Park om alvast even te kijken hoe dat eruit ziet, later naar een verzamelplek in het Central Parks. Hier startte het verkenningsloopje van 5km waar ik niet aan mee heb gedaan. Het was die dag ook weer 25 graden, prachtig weer maar mij iets te warm om te rennen en ik wilde graag mijn benen sparen. Hierdoor heb ik misschien wel iets minder gezien van CP maar dat is dan maar even zo. 

Terwijl de groep aan het hardlopen was heb ik mooie foto's gemaakt van de Reining vragchtwagen in Central Park en van mijn shirt met sponsors. Ook maakten we een hele gave groepsfoto met de vlag van Vrienden van Beatrix Kinderziekenhuis. Hierna zijn Haike en ik nog even langs de fysio geweest die mee was met Marathon Internationals, ik heb bij de lange duurlopen altijd pijn in mijn schouder om precies te zijn monnikskapspier. Stefan heeft mij gekraakt om meer ruimte te krijgen en hopelijk zou dit helpen tijdens de marathon. Hierna snel terug naar het hotel, om vervolgens met een groepje met de metro af te reizen naar Barclays Center voor de wedstrijd Brooklyn Nets vs Chicago Bulls. Toen Onno vroeg wie hiermee heen wilde wist ik gelijk dit moet ik doen. Dimitri is in mei 2022 nog met Martin naar de Chicago Bulls geweest, ik wilde dan ook heel graag ze ook eens zien spelen. Hele mooie belvenis om basketbal in USA te ervaren. Helaas verloren de Bulls. 

Moe en voldaan van een hele drukke dag uiteindelijk laat gaan slapen en erachter gekomend dat ik zonder het verkenningsloopje al 19.000 stappen had gezet die dag. 

Zaterdag 2 november,....

Vandaag gaan we ontbijten bij Ellen's Stardust een Diner met ontbijt, lunch en diner waar de bediening al zingend het eten serveert. Hier probeert men ontdekt te worden op Broadway om zo ooit eens door te breken. Na een stukje lopen en even wachten in de rij mochten we naar binnen. NY is overweldigend en heel veel prikkels en lawaai. Hierbinnen nog meer prikkels, felle kleuren en lawaai. De bediening kon oprecht mooi zingen en hier betaal je dan ook wel voor. Helaas is vegan eten hier haast niet mogelijk en koos ik voor het enige vegan gerecht op de kaart. Een soja kwark met fruit, voor veel te veel dollars, ik weet niet meer of het nou $17 of $23 dollar was, mijn simpel kopje zwarte thee was in elk geval $5,- maar nogmaals het gaat om de ervaring. Helaas was die bij mij niet zo bijzonder. Nadat ik mijn veel te dure ontbijt ophad ben ik snel weggevlucht uit de prikkels. De rest zat nog te eten, ik besloot om even tijd voor mijzelf te nemen en de prikkels te laten voor wat het is. 

Ik ben alleen op pad gegaan naar het Rockefellar Center, deze was vlakbij. Een ticket onderweg online gekocht en hoppa met de razendsnelle lift omhoog naar het dak om vervolgens te genieten van de skyline van NY. Heel gaaf om zo hoog te staan en alles goed te kunnen zien. Nou zijn er natuurlijk veel meer hoge gebouwen in NY waar je op kan staan om de skyline te bewonderen. Uit praktische overweging, weinig tijd en dichtbij koos ik voor deze. Vanaf hier heb je ook een gaaf uitzicht op Central Park en kan je het vrijheidsbeeld heel klein zien. 

Na dit bezoek gingen we verzamelen bij een hotel in Manhatten op nog ongeveer 20 minuten lopen van Rockefellar center. Vanaf hier werden we opgehaald met de bus voor de stadstour met Mirjam. Die al ruim 20 jaar in NY woont. Met de bus reden we langs bezienswaardigheden en kregen we alle Ins en outs te horen van NY. Zo kost een 2 kamer appartement een Central Park $4000,- huur per maand. Bizar die prijzen. We reden langs het appartement waar Jonh Lennon is vermoord en liepen naar zijn memorial plek, deze maakte veel indruk op mij. Hierna reden we door naar Grand Central Terminal, een treinstation met een rijke geschiedenis. Een bezoek aan Ground Zero mocht niet ontbreken ook dit maakte veel indruk bij mij. Helemaal het verhaal van de enige boom die het overleefde, die door de brandweer gered is, er hing nog maar 1 blaadje aan, hij werd ergens anders herpoot, en kwam weer op en is later terug geplaatst en is nu omgedoopt tot de ''tree of hope''. We gingen naar de Oculus, een monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers, dit is tevels een vervoersknooppunt en shopping mall. 

Na de stadtrour heb ik even eten voor mijzelf gehaald en op de kamer opgegeten, spullen klaargelegd voor de volgende dag, wekker gezet op 4:20 en lekker gaan slapen. Ik liep vandaag slechts 15.000 stappen. 

Zondag 3 november, RACEDAY,....

Uiteraard weer voor de wekker wakker, alle spullen lagen al klaar, dus snel douchen aankleden en 1000x alles checken en met een beetje gezonde spanning op naar het ontbijt in het hotel. Ik wilde na het ontbijt niet meer terug naar de kamer dus had ik alles al bij me. We kregen op de Expo een doorzichtige tas, alles wat hier in past mag mee naar het starteiland. Zelf had ik een oude trainingsbroek, trui en vest aan gedaan die ik achter ging laten in de daarvoor bestemde bakken. Hier worden alle kleren in verzameld die aan het goede doel geschonken worden. De rest moest ik allemaal in de tas proppen, het paste maar net. Alle gelukswensen stroomden binnen via DM etjes op insta, heel fijn en superlief.

Om half 6 vertrok de bus naar starterseiland, in de bus kon iedereen even rustig wakker worden, een half uurtje later kwamen we aan op starteiland, Staten Island. Hier moesten we allemaal door metaaldetectors heen en konden we uiteindelijk een plekje zoeken om te gaan zitten. Het was fris buiten, mijn AppleWatch gaf 6 graden Celsius aan. Van Barbara kregen we de tip om allemaal een opblaasbare stoel te kopen, zodat we de tijd dat we moesten wachten niet op de grond hoefden te zitten. Na het opblazen van onze stoelen, die iets kleiner bleken dan gedacht, zaten we als groep gezellig bij elkaar. Te kletsen, te chillen, te wachten en te rusten. Ik heb zelf nog een stukje in een boek gelezen dat Haike meegenomen had. Boek New York, New York van Bram Bakker over de marathon in New York. 

Op het starteiland was gratis koffie, thee, water en bagels te krijgen. Af en toe liep ik even een rondje over starteiland heen, ik heb nog nooit zoveel dixies bij elkaar gezien, overal waar je keek waren hardlopers die aan het wachten waren. Sommigen liepen rond, anderen sliepen op de grond. Tijdens de briefing van Marathon Internationals die vrijdag werd al gegrapt dat het wel een vluchtelingen kamp leek en zo was het ook. Om de zoveel tijd vertrokken er mensen naar hun startwave en naarmate de tijd vorderde werd het rustiger op starteiland. Ik vond het wachten trouwens niet lang duren, de tijd vloog best snel voorbij. 

Bij elke wave die starte klonk er een hele harde knal van een kanon die werd afgevuurd vlak hierna zag je mensen rennen over de eerste brug (Verrazzano Narrow Bridge). Afhankelijk van de kleur waarin je zat renden je boven of onder. Ik zat in wave 5, color bleu en corral B. Ik starte boven ;-) Ook van ons groepje vertrok er elke keer weer een kleiner groepje richting de start. Ik zat in de laatste wave en uiteindelijk mochten wij ook richting het startvak. Daaag oranje stoeltjes. Ik was als enige ingedeeld in mijn wave, kleur en corral en koos er uiteindelijk voor om ook alleen te starten, je kan in een wave makkelijk van kleur veranderen, maar dat heb ik niet gedaan. Ik ben lekker in mijn eigen bubbel richting de start gegaan. Met duizenden mensen tegelijk, voor ik er erg in had was ik al bij de start en klonk de kanonskogel. We begonnen met z'n allen te rennen. Wat me opviel is dat er ook gelijk al mensen weer aan het wandelen waren en veel mensen maakten een foto op de brug op de verhoging. Leuk voor de Insta ;-) Heb ik niet gedaan trouwens. 

Het was inmiddels al lekker opgewarmd, al had ik nog wel mijn handschoenen aan tijdens de race. Ik voelde me moe, al rende ik best lekker. Alleen bij 5,5km kwam de pijn in mijn monnikskapspier terug, de fysio had helaas niet geholpen. Ondanks dat ik een pcm had genomen voor die tijd. Hier had ik ook last van tijdens de marathon in Rotterdam en ook tijdens de trainingen. Voordat ik ooit weer eens ga trainen voor een marathon moet ik serieus met deze blessure aan de slag. Dit koste me tijdens de marathon echt teveel energie en pijn. Tot de 21km ging het echt wel lekker en liep ik 30 seconden voor op mijn PR van Amsterdam en dat gezien deze omstandigheden (slaapgebrek, stappen in de dagen ervoor). Al wist ik ook wel dat het zwaartste deel nog moest komen. Bij 30km ging het echt niet meer en heb ik wandelen en rennen afgewisseld. Bij elk waterpunt heb ik een klein stukje gewandeld. Buiten de pijn waar ik mee liep, liep ik eigenlijk best lekker. Het publiek was waanzinnig, de een schreeuwde nog harder (soms tot irritants aan toe) dan de ander en omdat mijn naam op mijn shirt stond, riep iedereen Monique, waanzinnig om te horen, dat geeft je echt dat beetje energie dat je nodig hebt als je het even zwaar hebt. En het was zwaar, de hoogtemeters slopen er langzaam in, bij elk stapje dacht ik het stapje dat om hoog gaat gaat ook weer naar beneden. En ik heb veel gedacht aan de zieke kinderen in het Beatrix Kinderziekenhuis, die leggen elke dag een marathon af en moeten veel meer pijn en ellende doorstaan dan ik, tijdens de marathon. Achterop mijn shirt had ik foto's van Dimitri laten zetten, die was ook in gedachten bij mij, samen met de kinderen. Tijdens het rennen heb ik echt genoten van de mensen langs de kant, de omgeving, de skyline, Central Park. Onderweg stond Barbara met onze supporters, ik heb Barabara twee keer gezien en de andere supporters nog bij het punt van marathon internationals. 

Het was echt zwaar, afzien en pittig. Eenmaal in Central Park kijk je erg uit naar de finisch en telde ik echt de kilometers af. En dan eindelijk daar de finisch inzicht. Waanzinnig ik heb gewoon weer 42km afgelegd. Ditkeer in 5 uur, 23 minuten en 6 seconden officiële tijd. Mijn tijd in Rotterdam was 5 uur, 22 minuten en 42 seconden officiële tijd. Ik was in New York slechts 24 seconden langzamer dan Rotterdam en dat gezien het slaaptekort, tijdsverschil, moeheid en kilometers in de benen én hoogtemeters, New York is een zwaarder parcour dan Rotterdam. Had ik toch maar even aangezet, dan was ik dus net iets sneller dan Rotterdam. Niet wat ik hoopte maar al met al kan je concluderen dat ik New York beter heb gerend dan Rotterdam gezien de omstandigheden. Voordat ik New York rende zei ik, hierna geen marathon meer. Daar ben ik nu al van terug gekomen. Het is zo gaaf om de grenzen van je lichaam te verkennen en ik weet gewoon dit moet beter kunnen. Dus ooit wel weer een marathon voor mij, zoals ik er nu over denk. Voorlopig niet hoor, in de afgelopen twee jaar, zonder vader van de kinderen, zonder Dimitri heb ik 2 marathons gerend. Nu even tijd maken voor de kinderen en andere leuke dingen. 

Na de finisch kwam die hele gave medaille, hij is groot en zwaar en heeft een Nederlands tintje heel tof! Je kreeg ook een finischer tas met pretzels, een appel, drinken en een energy reep. De pretzels waren echt megalekker op dat moment. En natuurlijk de lekkere warme poncho, in de kleur oranje :-) Na de finisch moet je nog een heel gebied in Central Park uitlopen. Hier staan allemaal vrijwillligers om te kijken hoe het gaat met de deelnemers. Ook is er nog EHBO aanwezig. Na iets meer dan een kilometer lopen was ik al bij de metro, ik dacht eerst dat ik het hele stuk terug moest lopen maar gelukkig ging deze metro richting hotel. Het was wel megadruk in de metro, alle hardlopers wilden erin. In het hotel aangekomen, eerst even de lopers gefeliciteerd die al lang binnen waren en al gedoucht en al aan de borrel zaten. Daarna ben ik zelf gaan douchen. Even liggen was er niet bij, ik ben direct even wat eten gaan halen voor mijzelf en weer op de kamer met de beentjes omhoog lekker gegeten.

Er stond 's avonds nog een RooftopParty op het programma met alle Nederlanders die ook meegedaan hebben aan de marathon. Hier ben ik samen met Reina en Hannah met de taxi heen gegegaan om zo min mogelijk te hoeven lopen. Op het dak kon je genieten van de skyline van New York bij nacht. Samen met Lex en Stijn maakten we foto's en genoten van het uitzicht, het was alleen best fris op het dak. Gelukkig hadden ze daar rekening mee gehouden en kon je een rode badjas aandoen. Als iedereen er één aanheeft lijkt het ook niet meer zo raar. Een verdieping lager draaide de DJ, de sfeer zat er goed in en de voetjes gingen van de vloer, ondanks de 42 kilometer die ze al gerend hadden ging dat best lekker. Ik hoop dat dat er ook aan bijgedraagd heeft dat de spierpijn wat minder was, blijven bewegen was mijn motto. Uiteindelijk lag ik rond 00:00 in mijn bed. Het was weer een lange intensieve dag geweest. 

Maandag 4 november - the day after,...

Heerlijk geslapen, vandaag stond er een fotosessie op het programma op Time Square. Na het ontbijt ben ik gelijk uit gaan checken in het hotel, zodat ik na de fotosessie mij niet meer hoefde te haasten naar het hotel. Denk je kleren achter te laten op starterseiland, nou de terugweg paste alles maar net in de koffer. De koffer mocht in het hotel blijven staan, immers zou de bus pas om half 5 's middags vertrekken vanaf het hotel naar het vliegveld JFK. Na de fotosessie splitste de groep zich op in meerdere groepjes, een deel ging fietsen en wij zouden met de ferry langs het vrijheidsbeeld, dit liep even anders af dan verwacht. 

De boot die we boekten bleek er toch langer over te doen dan we dachten, we waren dan bang om de bus bij het hotel te missen, waardoor we uitelijkde met z'n vieren weer uit de bus zijn gestapt, die ons naar de boot zou brengen. De andere vier van ons groepje gingen een dag later naar huis en zijn wel gegaan. Helaas geen vrijheidsbeeld voor ons. Samen met Bas en Leonie ben ik nog even langs Time Square gelopen en hebben we nog ergens wat gegeten, vandaag was ook weer een lange dag. Ik heb nog Sushi gehaald bij een Vegan Sushi restaurant, die er van binnen uitzag als een sterrenrestaurant. Om half 5 was het klaar met het avontuur, de bus bracht ons naar het vliegveld. Mederenners Rutger, Laura en Mark kwamen op het idee om Barabara een videoboodschap te sturen vlak voordat we het vliegveld ingingen. Iedereen maakte een videoboodschap en we stuurden hem allemaal tegelijk om 20.30 uu NY time naar Barbara. Omdat er weinig tijd was maakte ik mijn videoboodschap op het vliegveld. Waarbij ik mij toen pas realiseerde dat het voorbij is, het avontuur, mijn avontuur. Waar ik in januari 2024 mee begon, de maanden daarna heel druk mee was, is nu voorbij.

De marathon is gerend, een enorm mooi bedrag opgehaald voor het goede doel 'Beatrix Kinderziekenhuis', het zit erop. We gaan naar huis. Bij het maken van de videoboodschap, het bedankje voor Barabara eindigde dan ook een beetje emotioneel. Ik hield het niet droog. 

Om 21.20 NY time gingen we de lucht in. De vlucht naar huis verliep goed. Slapen lukte helaas niet, even de ogen dicht wel. Af en toe even opstaan (met veel spierpijn) en een wandeling door het vliegtuig doen hebben me goed gedaan én veel water drinken tussendoor. Na een korte vlucht van 6,5 uur landen we alweer op Schiphol om 10.30 op dinsdag 6 november. Je mist dus een paar uurtjes. Hier weer door de controle, koffers opgehaald, ook toen werd ik ook weer een even motioneel. Het is echt voorbij en klaar. 

Heel fijn en lief dat ik opgehaald werd. Op naar huis, de kinderen kwamen al vrij snel thuis uit school, ik had ze en zij mij erg gemist. Heel fijn om weer thuis te zijn. 

Nu een dikke week later

Ik herstelde goed en voor mijn gevoel weer snel, net zoals na Rotterdam. Wat me dan weer aan het denken zet, had ik dan toch sneller en beter kunnen lopen? Ik denk het wel. Voor nu, een nieuwe marathon komt er wel, eerst even de focus op thuis, andere sporten en beter leren zwemmen. Dan misschien ditjaar weer eens een triatlon doen. Een jetlag heb ik niet gehad, ik ben dinsdag na thuiskomst laat naar bed gegaan en woensdag opgestaan in het 'gewone' ritme weer door gegaan. Nog wel moe, maar dat kan ook zijn omdat ik heel verkouden ben geworden. 

Lieve allemaal, 

Dankjewel voor alles, iedereen die op welke manier ook maar een bijdrage heeft geleverd, als donatie of als support op welke manier dan ook, bedankt dat jullie samen met mij dit tot een geweldig avontuur hebben gemaakt met natuurlijk het belangrijkste het geld voor het goede doel. Het Beatrix Kinderziekenhuis!!!

In totaal haalde ik €13.781 met alle 27 lopers bij elkaar haalden we €240.504 op een gigantisch bedrag waar weer mooie dingen voor gerealiseerd kunnen worden. Alles om de kinderen het verblijf in het ziekenhuis zo aangenaam mogelijk te maken. Om zo min mogelijk pijn, angst en stress te ervaren.

Geen woorden voor, behalve een dikke knuffel, veel liefs en bedankt allen! 

Voor meer foto's check ook mijn instagram @mo_marathon_new_york (kan zijn dat de naam binnenkort veranderd)